ساج سیزن

ساج که با نام ووک نیز آن را می شناسند، یکی از وسایل قدیمی و سنتی برای آشپزی و نوعی تابه‌ فلزی و گود است که دارای قدمت چندین هزار ساله در چین و چند ساله در ایران است؛بر اساس اطلاعات به دست آمده مردم گیلان بوده‌اند که برای اولین بار از ساج برای پخت نان استفاده کرده‌اند و هنوز در مناطق بسیاری ایران با ساج نان و شیرینی محلی می­‌پزند.

ساج یکی از ظروف آشپزی محبوب و پر کاربرد در کشور چین و اکثر کشور‌های آسیای شرقی است و در زبان ماندارین به وک، «کو» (kuo) می‌گویند؛ اما باستان‌شناسان احتمال می‌دهند چینی‌ها، ایده وک را از فرهنگ دیگری اقتباس کرده باشند؛ زیرا همانند تابه‌های وک در هند و مناطق جنوب‌شرقی آسیا هم رواج داشته و به نام «کوآلی» (kuali) معروف بوده است. 

این ظروف فاقد لبه هستند و کف آنها به شکل غیر مسطح و گود طراحی شده است. مکانیزم پخت در ساج به این صورت است که به دلیل شکل منحصر‌به‌فرد و حالت گودی کاسه مانند آن و همچنین منحنی بودن مرکز ظرف که به شعله نزدیک‌تر است و بیشترین دما را در مقایسه با بقیه قسمت‌های آن دریافت می‌کند؛ باعث شود که حرارت به‌طور یکسان در اطراف آن و در همه جای ظرف پخش شده است